Een gebroken sleutelbeen is niet alleen vervelend, maar het kan ook zeer pijnlijk zijn. En als het niet goed geneest, kan het nog voor meer problemen zorgen. Daarom is het belangrijk dat het herstel op de juiste manier verloopt. Er zijn twee opties: ‘gewoon’ herstel of herstel met behulp van een operatie.

Het letsel

Het sleutelbeen (Latijn: ‘clavicula’) verbindt het schouderblad (‘scapula’) met het borstbeen (‘sternum’). Het bot draait om zijn lengte-as, zoals een sleutel in een slot, vandaar de naam sleutelbeen. Het sleutelbeen zit vast aan twee gewrichten, het sterno-claviculaire gewricht bij het borstbeen en het acromio-claviculaire gewricht bij het schouderblad.

Door een harde klap, bijvoorbeeld door een val, kan het sleutelbeen zo’n grote kracht te verwerken krijgen dat het bot breekt. Dit gebeurt vooral bij jongeren, omdat het bot tot je twintigste levensjaar nog niet volgroeid is. Maar ook volwassenen kunnen een sleutelbeenbreuk oplopen, het is namelijk een bekende blessure bij bijvoorbeeld sporters en ouderen. De voornaamste oorzaak van de breuk is de reflex. Als je valt, is je eerste instinct om jezelf met je handen op te vangen. Doordat je arm dan gestrekt is, vangt het sleutelbeen de klap op.

Naast pijn in de schouder zijn de symptomen van een sleutelbeenbreuk blauwe plekken en zwelling. Dankzij de ligging van het bot in het lichaam kan de arts eenvoudig vaststellen of er een fractuur in het sleutelbeen zit. Een röntgenfoto is dus niet altijd nodig, al zal het de arts wel volledige zekerheid geven over de precieze schade in je schouder. Op die manier is het ook eenvoudiger om de keuze voor de juiste behandeling te maken.

Behandeling

Het lastige aan een breuk in het sleutelbeen is dat ingipsen, zoals bij een gebroken arm of been, niet mogelijk is. Daarom wordt er in de meeste gevallen gekozen voor een mitella. Daarbij wordt de arm enkele weken in een draagband gehouden, zodat het sleutelbeen de rust krijgt om te herstellen. Kinderen moeten deze mitella ongeveer één tot drie weken omhouden, bij volwassenen duurt dit meestal drie tot vijf weken. Vóór het slapen en douchen mag de draagband tijdelijk af. Om de pijn te bestrijden wordt er doorgaans ibuprofen of aspirine voorgeschreven.

Het kan zijn dat het dragen van een mitella geen optie is, bijvoorbeeld omdat de breuk op een verkeerde plaats zit of meervoudig is. In dat geval zal er geopereerd worden. Een operatie is niet vaak de eerste optie, omdat er nadelen aan kleven. Zo is er kans op infectie en blijft er altijd een litteken achter. Echter, een operatie kan wel een scheefstand corrigeren die niet op een andere manier opgelost kan worden. Een operatie is dus alleen een optie als de voordelen opwegen tegen de nadelen.

Revalidatie

Of je nu wel of niet aan je sleutelbeen geopereerd bent, het revalideren kan meestal zonder hulp. Met behulp van eenvoudige oefeningen kan je de arm aan de kant van de breuk steeds iets meer belasten. Een controleafspraak is daarom normaal gesproken niet nodig. Mochten er toch klachten blijven, dan is een bezoek aan de arts wel aan te raden. Eventueel kan hij je doorsturen naar de fysiotherapeut. Het kan namelijk zijn dat de oefeningen niet lukken en dan moet er gekeken worden hoe dat op te lossen is.

Kortom, mocht je ooit een sleutelbeenbreuk oplopen, dan is het verstandig om goed met je arts te overleggen wat de beste methode is om te herstellen. Op die manier kom je altijd op de juiste manier van je problemen af.